Bergkamp, Robben, Maradona... grote voetballers die nooit de Ballon d'Or hebben gewonnen

De Ballon d'Or is de belangrijkste en meest prestigieuze individuele prijs voor voetballers in Europa sinds 1956. De trofee wordt toegekend door het tijdschrift France Football op basis van de stemmen van journalisten, coaches en voetballers. Veel van de beste spelers uit de geschiedenis hebben de prijs gewonnen, maar lang niet allemaal.

Door de geschiedenis heen zagen veel spelers - vooral keepers en verdedigers, maar ook uitstekende middenvelders en aanvallers - de trofee aan hun neus voorbij gaan. Dit zijn de beste spelers die nooit de Ballon d'Or hebben gewonnen.

De Nederlandse middenvelder was een van de favorieten in 2010, het jaar waarin hij de treble won met Inter Milaan en ook de finale van het WK bereikte. Maar Iniesta, Xavi en uiteindelijke winnaar Messi beletten Sneijder om zelfs in zijn beste jaar het podium te halen.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen

Zonder twijfel een van de beste Nederlandse spitsen aller tijden. Bergkamp toonde zijn grote kwaliteiten bij Inter Milaan en ontplofte daarna helemaal bij Arsenal. Toch slaagde hij er niet in om Roberto Baggio in 1993 van de Ballon d'Or te houden.

Arjen Robben was een van de laatste grote sterren van Nederland en hielp Oranje op het WK van 2010 aan een finaleplaats. Op clubniveau was hij dan weer een van de leiders van Bayern München, waarmee hij alles won wat er te winnen valt. Toch volstond dat niet om in aanmerking te komen voor de Ballon d'Or.

Diego Armando Maradona wordt beschouwd als een van de beste voetballers in de geschiedenis - voor velen de beste - maar hij won nooit een Ballon d'Or. Maar daar is een verklaring voor: tot 1995 werd de prijs alleen gegeven aan Europese voetballers of voetballers die de nationaliteit hadden van een Europees land. Datzelfde jaar ontving de Argentijn de zogenaamde 'FIFA Ballon d'Or Prix d'Honneur', ofwel een soort 'Ere-Ballon d'Or'.

De Braziliaanse spits Pelé is nog zo'n goed voorbeeld van spelers van buiten Europa die een Ballon d'Or verdienden, maar er nooit een kregen. Pelé speelde nooit in Europa, maar zou - net als Maradona - in 2014 de 'FIFA Ballon d'Or Prix d'Honneur' ontvangen "voor zijn opmerkelijke bijdragen aan het voetbal".

De twee Brazilianen en de Argentijn (foto) zijn enkele andere Zuid-Amerikaanse spelers die, volgens een studie uitgevoerd door France Football zelf, de Ballon d'Or zouden hebben gewonnen op het hoogtepunt van hun voetbalcarrière. Maar omdat ze die pas in 1995 konden krijgen, bleven ze met lege handen achter.

Maar er zijn ook Europeanen die hun stempel op een voetbaltijdperk hebben gedrukt, maar dit nooit beloond zagen met een Ballon d'Or. Ferenc Puskás is daar een voorbeeld van. De Hongaar was een geweldige doelpuntenmaker (de beste van de 20e eeuw) en maakte deel uit van een Real Madrid dat Europa in de jaren 1950 op zijn grondvesten deed daveren. Zijn beste resultaat in de verkiezing was echter de tweede plaats in 1960, achter Luis Suárez.

We gaan van het ene icoon van dat historische Real Madrid naar het andere. De Spanjaard Paco Gento is de enige speler in de geschiedenis die zes Europacups I won en is recordhouder met de meeste landstitels (12). Hij was een echt fenomeen op de linkerflank dat Europa in vervoering bracht, maar haalde zelfs nooit de top drie van de Ballon d'Or.

Slechts één keeper won ooit de Ballon d'Or: Lev Yashin, in 1963. De Spanjaard Iker Casillas had er op zijn hoogtepunt zeker ook een kunnen winnen. Tijdens een aantal uitzonderlijke jaren met Real Madrid en de Spaanse nationale ploeg werd zijn naam genoemd voor de prijs, maar zijn beste resultaat was een vierde plaats in 2008.

Manuel Neuer kwam dan weer een stap dichter dan Casillas bij het winnen van de Ballon d'Or, toen hij in 2014 het podium haalde naast Cristiano Ronaldo en Lionel Messi.

Ook Oliver Kahn was er dichtbij, door twee jaar op rij (2001 en 2002) derde te worden. De eerste keer moest hij het onderspit delven voor Michael Owen en Raúl González, terwijl de tweede keer Ronaldo Nazario en Roberto Carlos meer stemmen achter hun naam kregen.

Vanwege zijn enorme carrière kunnen we de Italiaanse doelman Gianluigi Buffon niet vergeten, die tweede werd in 2006. De Italiaan werd door het IFFHS wel verschillende keren uitgeroepen tot wereldkeeper van het jaar.

Ook keepers als de Engelsman Gordon Banks en de Italiaan Dino Zoff, die door de IFFHS werden uitgeroepen tot de op één en twee na beste keepers van de 20e eeuw, verdienden een Ballon d'Or, maar mochten de trofee nooit in ontvangst nemen.

Naar de verdediging dan, waar Paolo Maldini een van de groten is die nooit een Ballon d'Or won. Hij werd derde in 1994, toen hij verslagen werd door de Hongaar Hristo Stoichkov en Roberto Baggio.

Cafú won alles met AC Milan en de Braziliaanse nationale ploeg, zoals het WK in 2002. De felbegeerde Ballon d'Or was echter nooit voor hem weggelegd.

Ook Franco Baresi, die net als Maldini wordt gezien als een van de beste verdedigers aller tijden, won nooit de Ballon d'Or. Zijn beste resultaat was een tweede plek in 1989, achter teamgenoot Marco Van Basten.

Ook de Braziliaan Roberto Carlos van Real Madrid moest zich tevreden stellen met een tweede plek. De krachtige en snelle linksback werd in 2002 alleen voorafgegaan door zijn landgenoot Ronaldo Nazario.

De Duitse verdediger bracht zijn hele carrière (1965-1979) door bij Borussia Mönchengladbach en was er een van de sterren van het gouden tijdperk in de jaren 70. Dat wacht echter niet genoeg om de Ballon d'Or te winnen. Vogts werd vierde in 1975, achter Oleh Blochin, Franz Beckenbauer en Johan Cruijff, in een tijdperk met veel concurrentie.

Iniesta was een belangrijke pion in een van de beste teams van FC Barcelona ooit en bezorgde Spanje in 2010 de wereldbeker met het beslissende doelpunt. Maar dat was niet voldoende voor de Ballon d' Or, die in 2010 naar Lionel Messi ging.

Xavi Hernández pakte uit met dezelfde adelbrieven als Iniesta in 2010, in zijn geval als het brein en de organisator van dat historische FC Barcelona en dat legendarische Spaanse team dat het WK en twee EK's won. Maar ook de middenvelder bleef met lege handen achter en eindigde als derde, net als in 2009 en 2011.

Frank Lampard was een van de beste Engelse middenvelders ooit. Hij luidde een succesvol tijdperk in bij Chelsea, maar zijn geweldige prestaties leverden hem net geen Ballon d'Or op. In 2005 werd hij tweede achter Ronaldinho.

Net als Lampard was Gerrard een van de besten van zijn land. Hij was een icoon van Liverpool, waar hij bijna zijn hele carrière doorbracht en de Champions League won, en werd in 2005 derde in de verkiezing voor de Ballon d'Or.

Andrea Pirlo was pure elegantie en viel overal waar hij speelde op door zijn geweldige visie, zijn controle, zijn passing en zijn vrije trappen. Hij groeide uit tot een van de beste Italiaanse spelers aller tijden, maar kwam nooit in aanmerking voor de Ballon d'Or.

De voetballegende van Wales en Manchester United (de enige club uit zijn carrière) won alle mogelijke titels en werd een referentie in het Europese voetbal. Maar echt meestrijden om de Ballon d'Or deed Ryan Giggs nooit.

Nog zo'n historische Engelse middenvelder die zijn uitzonderlijke kwaliteiten liet zien bij Manchester United. David Beckham was een van de besten van de jaren 90 en won in 1999 bijna de Ballon d'Or, maar strandde uiteindelijk na de Braziliaan Rivaldo.

De legendarische aanvaller van Real Madrid had in 2001 net de Champions League en La Liga gewonnen met de Koninklijke en was op de top van zijn kunnen. Als grote favoriet eindigde hij echter als tweede, na Michael Owen.

Hetzelfde overkwam Franck Ribéry, die in 2013 de Champions League en de Bundesliga had gewonnen met Bayern en een geweldig seizoen achter de rug had. Toch moest hij als derde toekijken hoe Cristiano Ronaldo en Lionel Messi om de prijs streden.

De Franse spits beleefde zijn beste jaren bij Arsenal, waar hij uitgroeide tot een van 's werelds beste 'killers'. Hij kwam in 2003 dicht bij de Ballon d'Or, maar werd verslagen door Juventus-middenvelder Pavel Nedvěd. In 2006 werd hij dan weer derde, achter WK-helden Fabio Cannavaro en Gianluigi Buffon.

Derde dat jaar was Eric Cantona, een echte Manchester United-legende en een van de toonaangevende figuren van het voetbal in de jaren 90, maar dus geen Ballon d'Or-winnaar.

Een echt gevaar voor doel. De Duitse spits was een historische pion van de Duitse nationale ploeg en Bayern München, die vooral in de jaren 90 werd bejubeld. In 1995 kon hij de Ballon d'Or bijna aanraken, maar dat was buiten een uitmuntende George Weah gerekend.

Een van de beste spitsen in de geschiedenis van Italië, Juventus en het Europese voetbal in het algemeen en een van de grote afwezigen op de erelijst van de Ballon d'Or. Alessandro Del Piero haalde zelfs nooit het podium, ondanks zijn geweldige kwaliteiten.

Winnaar van de Champions League, de Bundesliga, de Duitse beker, de Europese Gouden Schoen ... De Pool is een van de beste spitsen van Europa in de afgelopen jaren en leek in 2021 grote kans te hebben om de Ballon d'Or te winnen. Toch moest hij genoegen nemen met de tweede plaats achter ... Lionel Messi.

Twee keer - in 2015 en 2017 - stond de Braziliaan op het podium, eerst als speler van FC Barcelona en daarna van PSG. Beide keren moest hij echter tevreden zijn met de derde plaats achter Cristiano Ronaldo en Lionel Messi.

Nog een van die grote spelers uit het Italiaanse en het Europese voetbal. Francesco Totti was een echte leider en legende van Roma die, ondanks andere individuele trofeeën zoals de Gouden Schoen (2007), nooit de Gouden Bal won.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen