De demonen van Gervasio Deferr, Olympisch turner met een leven vol excessen

Gervasio Deferr, tweevoudig olympisch kampioen op sprong tijdens de Spelen van Sydney 2000 en Athene 2004 en zilveren medaillewinnaar op de vloer tijdens Peking 2008, is een van de meest succesvolle Spaanse turners in de geschiedenis. Zijn succesvol professioneel leven combineerde hij echter met persoonlijke demonen.

Deferr werd op 7 november 1980 geboren in Premiá de Mar (Barcelona) als zoon van Argentijnse immigranten die naar Spanje kwamen om de dictatuur van Videla te ontvluchten. Hij was een rusteloos en energiek kind dat al op zeer jonge leeftijd zijn weg naar sportieve glorie vond.

Op 15-jarige leeftijd was hij al lid van het nationale juniorenteam en slechts vijf jaar later bereikte hij (voor het eerst) de top met zijn olympische gouden medaille in Australië. Maar naast zijn sportieve successen in die jaren, begonnen de problemen toen al.

Toen al begonnen zijn geestelijke gezondheidsproblemen hun tol te eisen. "De eerste keer dat ik dacht om mijn leven te eindigen, was ik ongeveer 15 jaar oud. Ik walgde van de wereld. En het is niet zo dat het idee de hele tijd in mijn hoofd zat, maar het kwam in mijn gedachten op momenten van zwakte," zo vertelde hij de krant El Correo in 2023.

"Ik voelde altijd afgewezen. Ik dacht altijd dat ik anders was: omdat ik arm was, omdat ik de zoon was van gescheiden ouders en als Zuid-Amerikaan in Spanje. En omdat ik sinds mijn 13e alleen in het Centro de Alto Rendimiento (een Spaanse topsportgemeenschap, red.) woonde, voelde ik me erg eenzaam. Niemand begreep me en ik begreep niemand", voegde Deferr eraan toe in datzelfde interview.

Op 12 oktober 2002, twee jaar na zijn eerste grote olympische succes, kwam het nieuws: Gervasio Deferr testte positief op cannabis na een anti-dopingtest op de Spaanse kampioenschappen, een resultaat dat werd herhaald op een wereldbekerwedstrijd in Parijs en op de wereldkampioenschappen in Debrecen (Hongarije), die datzelfde jaar werden gehouden.

De Fédération Internationale de Gymnastique deed er niet lang over om de positieve test van Deferr te bevestigen en kondigde in februari 2023 aan dat al zijn prestaties in de periode tussen 19 oktober 2002 (datum van de eerste positieve test) en 19 januari 2003 van de Spaanse gymnast geschrapt zouden worden.

Hij verloor in totaal twee prijzen als gevolg van die tests: een gouden medaille die hij had gewonnen op vloer bij de wereldkampioenschappen in Parijs en een zilveren medaille, ook op vloer, die hij won bij de wereldkampioenschappen in Debrecen.

Slechts een jaar na die slechte ervaring slaagde hij erin om zichzelf in sportief opzicht terug te knokken door zijn tweede gouden medaille te winnen op de Olympische Spelen van 2004 in Athene, hoewel achter de glorie een persoon schuilging die gevangen zat in zijn problemen.

Parallel aan zijn successen begonnen de illegale middelen die hij gebruikte en zijn drankgebruik deel uit te maken van zijn reis, wat leidde tot een toename van zijn geestelijke gezondheidsproblemen. De hoge eisen die hij zichzelf stelde, leidden ertoe dat hij zijn leven in de verkeerde richting stuurde.

"Op het moment dat ik begon met drinken dacht ik niet meer aan springen, maar eerder aan dronken worden tot mijn hart stopte", herinnerde hij zich in zijn interview met de krant El Correo, terwijl hij klaagde: "ik het gevoel heb dat ik mijn hele leven aan de wereld heb moeten bewijzen hoe goed ik ben als turner of als persoon. En dat put me uit".

"Ik heb het geluk gehad om naar drie Olympische Spelen bij te mogen gaan, waar ik me heel voldaan voelde. Ik ging echter altijd weg met een gevoel van verlies. Het is moeilijk te begrijpen, maar mijn doel was om te bewijzen dat ik de beste ter wereld was op vloer. Dat is me nooit gelukt. Het is een verwijt dat me de rest van mijn leven zal bijblijven, maar nu heb ik het verwerkt", zei hij in een ander interview met de krant ARA.

Op de Olympische Spelen van 2008 in Peking won Deferr een zilveren medaille op de vloer met een 'bitterzoete' smaak, want het was altijd het grote mislukte doel van zijn sportieve leven, waar nog een echte beproeving van blessures en pijn in zijn rug bij kwam die hem verhinderde om te trainen, waardoor hij aan zijn neerwaartse spiraal begon.

Maar het ergste moest nog komen, want nadat hij in 2011 zijn pensioen aankondigde - na drie jaar zonder wedstrijden - werd Gervasio Deferr verslonden door zijn uitspattingen en kwam hij in een gevaarlijke zelfdestructieve spiraal terecht waarin drank en illegale middelen zijn leven overnamen.

"Toen ik terugkeerde naar Barcelona realiseerde ik me dat ik voor een afgrond stond en ik wist niet welke kant ik op moest. Het zou goed voor me zijn geweest om de steun van de Spaanse bond te hebben gekregen, maar zij geven er alleen maar om om je lichaam te knijpen om resultaten te behalen. Als je daarmee stopt, geven ze niet meer om je", legde hij uit aan ARA.

Zijn afscheid van de professionele sport zou uiteindelijk leiden tot een zware depressie waar hij ook tegen moest vechten: "Als ik niet wist wat ik moest doen, overspoelde ik mezelf met alcohol omdat dat de enige manier was om te stoppen met nadenken. Zo ging het jaren door totdat ik hulp vroeg en het me lukte om te stoppen. Ik leed aan een enorme depressie en een drankverslaving", zei hij.

In een ander televisie-interview in het programma 'Lo de Évole' op de Spaanse zender La Sexta sprak Deferr ook over zijn drama in die jaren na zijn vertrek: "Toen ik stopte met wedstrijden, had ik geen doel meer, ik zat vier jaar lang volop aan de alcohol en drugs omdat ik nergens meer zin in zag en dit de enige manier was om te stoppen met nadenken."

Dit was een probleem dat zo ver ging dat het zijn gezinsleven beïnvloedde, wat duidelijk werd toen zijn moeder een hartaanval kreeg: "Mijn moeder lag op sterven en ik kon er niet bij zijn omdat ik te dronken was", klaagde hij op La Sexta.

De hartaanval van zijn moeder hielp hem om zijn ogen te openen en in te zien dat hij bezig was zijn eigen graf te graven. Hij probeerde een oplossing te vinden voor zijn situatie. Op 14 februari 2017 ging hij met de hulp van Alejandro Blanco, voorzitter van het Spaans Olympisch Comité, vrijwillig naar een afkickcentrum, waar hij 10 maanden lang aan zijn herstel werkte.

In 2022 publiceerde Deferr 'El gran salto' (Een grote sprong), een autobiografisch boek waarin hij zijn verhaal van overwinnen en doorzettingsvermogen vertelt: "De meeste mensen weten alleen dat ik twee keer goud en een keer zilver heb gewonnen in turnen en dat ze me een wereldmedaille vanwege een joint hebben afgenomen, maar slechts weinigen weten de prijs die ik heb betaald voor glorie en alles wat ik heb geleden voor en na mijn pensioen", zo vertelt hij in zijn boek.

Een verhaal dat ook de televisie heeft bereikt. De kanalen Atresmedia en Diagonal hebben 'El gran salto' verwerkt tot een serie van 5 afleveringen met acteur Óscar Casas in de hoofdrol.

Nu hij al zijn problemen heeft overwonnen, is zijn leven radicaal veranderd. Hij is gestopt als Garvasio Deferr om weer 'Gervi' te worden, zoals hij El Mundo vertelde, en geniet van een vol en rustig leven aan het hoofd van een sportschool die hij runt in de wijk La Mina in Barcelona. Een waar voorbeeld van het overwinnen van de donkere kant van professionele sport.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen