De gekste transferverhalen ooit in het voetbal

De transfermarkt in de Premier League is nu officieel geopend en er doen al geruchten de ronde over toptransfers in de grote competities (Mbappé *kuch*). Maar laten we eerst eens kijken naar enkele van de gekste transferverhalen die we tot nu toe hebben gezien!

Ali Dia was een Senegalese voetballer die in de lagere regionen van het Franse en Duitse voetbal speelde voordat hij Graeme Souness, de toenmalige manager van Southampton, ervan wist te overtuigen dat hij de neef was van voormalig Gouden Bal-winnaar George Weah en een transfer versierde naar The Saints. Het zal je niet verbazen dat Dia niet lang bij Southampton heeft gespeeld!

Voordat Manchester City de oppermachtige club werd die het vandaag de dag is, was het een middenmoter in de Premier League, totdat de Engelsen werden gekocht door de Abu Dhabi United Group. City haalde meteen daarna de Braziliaan Robinho van Real Madrid. Allemaal goed en wel, maar Robinho verklaarde later: "Ik wist dat ik in Engeland zou gaan spelen, maar niet voor welke club".

Tijdens de eerste jaren van ongekende rijkdom haalde Man City bijna iedereen binnen, waaronder Roque Santa Cruz van Blackburn Rovers na een korte maar succesvolle periode bij The Riversiders. Laten we zeggen dat de transfers van City tegenwoordig een beetje beter doordacht zijn!

Tevez en Mascherano hadden net een hoofdrol gespeeld op het WK 2006 voor Argentinië en het was alleen door een vreemd 'third-party ownership' dat ze in Upton Park terecht kwamen. Mascherano zou slechts vijf keer in het shirt van de club aantreden, maar Tevez was een belangrijke schakel om de Hammers in de Premier League te houden.

Het begin van het vorige decennium was een vreemde periode voor Arsenal, maar maar weinig beslissingen lagen minder voor de hand dan het huren van middenvelder Kim Källström, ondanks dat men wist dat hij last had van een zware rugblessure. Om het in zijn eigen woorden te zeggen: "Ik wandelde binnen, trapte de penalty, we wonnen een trofee en toen wandelde ik weer naar buiten."

Toen de Braziliaanse superster São Paulo verliet, lag de wereld aan zijn voeten met topclubs van over de hele wereld die hem wilden binnenhalen. Hij koos echter voor Middlesborough en het beviel hem daar zo goed dat hij drie passages afwerkte bij de club uit het noordoosten van Engeland.

De Nederlander was een van de beste middenvelders in Europa in de jaren 2000 en wilde zijn carrière dolgraag verderzetten na zijn vertrek bij Ajax in 2009. Niemand had echter kunnen voorspellen dat Championship-club Crystal Palace zijn volgende bestemming zou zijn, laat staan dat hij een paar seizoenen als speler-manager zou doorbrengen bij League Two-club Barnet.

Blissett kende een zeer succesvolle carrière in Engeland, met een uitstekende staat van dienst als goalgetter bij Watford en Bournemouth. Deze passages werden echter onderbroken door een bizar jaar bij AC Milan, waar hij zeker niet uitblonk, met als grootste probleem dat "je hier blijkbaar geen Rice Krispies kunt krijgen".

Theoretisch gezien telt deze transfer niet mee omdat hij niet doorging, maar in januari 2013 was Odemwingie vastbesloten om van West Brom naar Queens Park Rangers te trekken. Het ging zelfs zo ver dat hij naar het trainingscentrum van QPR reed om de transfer erdoor te drukken, terwijl er geen akkoord was tussen de clubs!

Socrates is een van de grootheden uit de Braziliaanse voetbalgeschiedenis, dus toen Fiorentina hem contracteerde leek dat een enorme stunt voor de Italiaanse club. Maar Socrates had zijn eigen redenen om naar Italië te verhuizen, namelijk: "Ik ben hier om Gramsci (een Italiaans politiek schrijver, nvdr) in de oorspronkelijke taal te lezen". Later bleek ook dat de Braziliaan meer aan het feesten dan aan het trainen was, waardoor zijn passage in Firenze van korte duur was.

Okocha was een echte straatvoetballer en had zoveel klasse en techniek dat iedereen fan van hem was. Het was daarom zeker een ietwat vreemde move toen hij voor het Bolton van 'Big Sam' Allardyce tekende, dat meer bekendstond om hun voetbal met de lange bal en hun tactische overtredingen.

Julio Cesar is een legende van Inter Milaan met meer dan 200 optredens voor de Nerazzurri, waarmee hij verrassend de Champions League won in 2010. Toen hij aan het begin van het vorige decennium tekende voor het enigszins losgeslagen QPR was iedereen dan ook een beetje verbaasd.

De Deense middenvelder deed nooit echt van zich spreken toen hij voor Everton speelde. Gravesen was zeker een goede speler en een belangrijke schakel in het elftal van David Moyes, maar niemand had verwacht dat hij in 2005 voor Real Madrid zou tekenen. Pas na 34 optredens besefte de Koninklijke dat dit misschien niet hun beste transfer ooit was.

José Mourinho neemt nooit een blad voor de mond, en toen hem werd gevraagd naar de komst van Papy Djilobodji, zei de Portugees: "Het was niet mijn beslissing. Het was de beslissing van iemand die ik volledig vertrouw, wat hetzelfde is. Ik ken niet elke speler."

Arsenal was in augustus 2011 wanhopig op zoek naar talent nadat het net met 8-2 had verloren van Manchester United. Park stond op het punt om bij het Franse LOSC Lille te tekenen toen Arsenal interesse toonde en de Koreaan stiekem uit zijn hotelkamer glipte en naar Londen vloog. Hij scoorde uiteindelijk één doelpunt voor de Gunners, waardoor deze transfer voor niemand aanvoelde als een overwinning.