Hoe Lance Armstrong dopingtests wist te omzeilen

Lance Armstrong, de in ongenade gevallen wielerkampioen, heeft precies onthuld hoe hij tijdens zijn carrière dopingtests heeft omzeild. De carrière van de zevenvoudige Tour de France-winnaar stortte in toen bleek dat hij het grootste deel van zijn tijd aan de top prestatiebevorderende middelen had gebruikt.

Armstrong, die in 2012 zijn Tourzeges verloor en levenslang geschorst werd, onthulde in december 2023 in de podcast 'Club Random' van Bill Maher hoe hij er zo lang in is geslaagd om niet op doping te worden betrapt.

De Amerikaan nam daarbij geen blad voor de mond: "Ik ben 500 keer getest en ben nooit betrapt."

"Dat is geen leugen. Het is de waarheid. Er was geen manier om de test te omzeilen. Als ik in het bekertje plaste en ze de urine in dat bekertje testten, vonden ze gewoon niets verdacht", ging hij verder. "Het heeft allemaal met de halveringstijd van bepaalde stoffen te maken. Vooral de meest heilzame stoffen hebben een halveringstijd van vier uur. Cannabis, anabolen of welke stoffen dan ook hebben een veel langere halveringstijd."

Armstrong vertelde Maher dat hij slechts één van de "duizenden" sporters was die erytropoëtine (epo) gebruikten. Volgens het Amerikaanse antidopingagentschap (USADA) wordt epo gebruikt om "de hoeveelheid rode bloedcellen te vergroten, waardoor het lichaam meer zuurstof naar de spieren kan transporteren en zo het uithoudingsvermogen en de prestaties kan verbeteren."

"Ook epo, dat alle duursporten heeft beïnvloed, heeft een halveringstijd van vier uur. Het verlaat het lichaam dus heel snel. Als je de halveringstijd kent, kun je het gewoon uitrekenen en zo weet je wanneer je het moet gebruiken."

We zullen nooit weten of Armstrong zonder doping hetzelfde niveau had kunnen halen, gezien de vele concurrenten die ook doping gebruikten. Ondanks die grote schandvlek reed Armstrong echter een ongeëvenaarde carrière bijeen. Laten we nog eens terugblikken op hoe zijn verhaal zich precies ontvouwde.

Lang voordat Armstrong Frankrijk veroverde op de fiets, deed hij in de Verenigde Staten aan triatlon. Volgens Wikipedia was hij op zijn zestiende al nationaal kampioen.

De professionele wielercarrière van Armstrong begon pas in 1992 toen hij zich aansloot bij de Motorola-ploeg. Hij boekte succes in zijn beginjaren en won tussen 1993 en 1995 verschillende wegwedstrijden.

Hoewel Armstrong in zijn vroege professionele carrière de Tour de France nooit volledig had uitgereden, werd hij gezien als een toekomstige wielergrootheid. Tot aan het licht kwam dat hij kanker had.

In 1996 beleefde Armstrong een tragedie: er werd een vergevorderde vorm van uitgezaaide teelbalkanker vastgesteld bij de wielrenner. Maar Armstrong weigerde om die diagnose zijn leven te laten beheersen.

Volgens NBC Sports verwijderden artsen een dag na de diagnose de getroffen testikel van de wielrenner. Slechts vijf dagen na de operatie onderging Armstrong al een eerste behandeling met chemotherapie.

"Ik zal kanker overwinnen", vertelde Armstrong aan journalisten op een persconferentie. "Ik ben van plan deze ziekte te verslaan, en verder ben ik van plan weer als professioneel wielrenner te fietsen."

Armstrong zou de kanker overwinnen en in 1997 de Lance Armstrong Foundation beginnen, die later Livestrong zou gaan heten.

In 1998 keerde Armstrong terug in het profpeloton en toonde hij dat de kanker hem niet van zijn stuk gebracht had. Hij eindigde dat jaar vierde in de Vuelta, maar het was het jaar daarop dat zijn leven zou veranderen.

Ondanks alles won Armstrong in 1999 zijn eerste Tour de France, en vanaf dat moment werd hij eindeloos populair.

"Ik hoop dat dit een fantastische boodschap is voor alle overlevenden in de hele wereld", vertelde Armstrong aan de finish in Parijs. "We kunnen opnieuw de oude worden  – en zelfs beter." Maar werd Armstrong opnieuw de oude, of kreeg hij daarvoor wat hulp?

Het was in de Tour dat Armstrong voor het eerst publiekelijk werd beschuldigd van het gebruik van prestatiebevorderende middelen, nadat volgens NBC Sports een kleine hoeveelheid corticosteroïden was aangetroffen in een van zijn urinestalen. De toprenner ontkende echter alles.

"Er zijn geen geheimen", zei Armstrong na etappe 14 van de Tour. "We hanteren het oudste geheim uit het boekje: hard werken."

In 2000 won Armstrong de Tour opnieuw. In een reclamespotje voor Nike viel hij zijn critici aan en ging hij in op de toenemende beschuldigingen dat hij prestatiebevorderende middelen zou gebruiken.

"Iedereen wil weten waar ik op rijd", zei Armstrong in het spotje. "Waar ik op rijd? Ik rijd op mijn fiets en werk me zes uur per dag uit de naad. Waar rijd jij op?"

In de daaropvolgende vijf jaar bleef Armstrong de professionele wielerwereld domineren. Hij won nog vijf keer de Tour en was de oprichter van waarschijnlijk de meest succesvolle op sport gebaseerde liefdadigheidsinstelling ter wereld.

De gele armbandcampagne van Livestrong in combinatie met het succes van Armstrong op de weg deden wonderen voor de kankerliefdadigheidsinstelling van de atleet. Hij zamelde miljoenen dollars in en gaf nog veel meer mensen hoop dat ze konden genezen.

Armstrong trok zich na zijn zevende eindzege in de Tour terug om zich te concentreren op zijn liefdadigheidswerk. In zijn overwinningstoespraak haalde hij echter uit naar zijn dopingcritici met een inmiddels beroemde opmerking: "Het laatste wat ik zal zeggen, voor de mensen die niet in wielrennen geloven, de cynici en de sceptici, is dat het me spijt voor jullie. Het spijt me dat jullie niet groots kunnen dromen. En het spijt me dat jullie niet in wonderen geloven."

In 2008 kondigde Armstrong zijn terugkeer aan in het profpeloton, en dat betekende ook zijn uiteindelijke ondergang toen de wereld zijn hypocrisie en leugens leerde kennen.

Armstrong zou als derde eindigen bij zijn comeback in de Tour en werd het jaar daarop drieëntwintigste. Kort na de Tour van 2010 stuurde ploegmaat Floyd Landis echter een inmiddels beruchte brief naar het Amerikaanse antidopingagentschap USADA, waarin hij aangaf dat hij en Armstrong prestatiebevorderende middelen hadden gebruikt.

In 2011 trok Armstrong zich weer terug uit de wielersport, en in 2012 werd hij levenslang geschorst. Al zijn overwinningen na 1998 werden ingetrokken, inclusief zijn zeven eindzeges in de Tour.

Armstrong ontkende een tijdlang dat hij prestatiebevorderende middelen had gebruikt. Maar uiteindelijk bekende hij alles tijdens een interview met Oprah in 2013.

"EPO, bloeddoping en testosteron. Dat was mijn cocktail. De testosteron kon ik enigszins rechtvaardigen vanwege mijn geschiedenis met kanker", zei Armstrong.

"Ik zal de rest van mijn leven het vertrouwen van mensen proberen terug te winnen en me voor de rest van mijn leven bij ze verontschuldigen", voegde Armstrong eraan toe. Maar helaas was het niet de doping die hem te gronde richtte, maar eerder zijn hypocrisie ten opzichte van wat hij voor de buitenwereld voorstelde.