Een comeback voor Tom Boonen? Een terugblik op de carrière van de wielerlegende

Tom Boonen kennen we allemaal als een erg succesvolle ex-wielrenner die talloze grote koersen won. Breidt de geboren Mollenaar zijn palmares binnenkort nog wat uit? Op de fietsbeurs Velofollies liet hij verstaan dat hij aan een comeback denkt. "Ik ben het aan het overwegen. Ik twijfel nog een beetje, maar het kriebelt enorm om het te proberen. Ik denk bijvoorbeeld aan wedstrijd zoals de Roc du Maroc of gravelkoersen," klonk het.

Een van zijn eerste grote successen boekte Boonen in 2001. Hij werd toen Belgisch kampioen bij de beloften. Hij haalde het voor de betreurde Dimitri De Fauw en Kevin Van der Slagmolen. Een jaar eerder had hij ook al Parijs-Tours voor beloften gewonnen.

Boonen mocht in 2001 door zijn goede prestaties bij de beloften als stagiair aan de slag bij het toenmalige US Postal. Zijn eerste wedstrijd was de Ronde van Polen. Een jaar later kreeg hij een profcontract bij de Amerikaanse formatie.

In 2002 mocht Boonen voor de eerste keer aantreden in Parijs-Roubaix. Hij deed het meteen uitstekend in de Hel van het Noorden. Hij moest ploegmaat George Hincapie naar de zege loodsen, maar al snel bleek dat hij sterker was dan zijn kopman. Johan Museeuw zou dat jaar de helleklassieker winnen.

De eerste individuele profzege van Boonen liet niet lang op zich wachten. Hij schoot raak in de tweede rit van de Uniqa Classic en toonde daarmee zijn grote potentieel. Dat was de Belgische ploeg Quick-Step–Davitamon niet ontgaan. Boonen ging er vanaf 2003 aan de slag en zou nooit meer voor een ander team rijden.

In 2004 beleefde Tom Boonen zijn grote doorbraak. Hij pakte de E3 Prijs Harelbeke, Gent-Wevelgem en de Scheldeprijs. In de Ronde van Frankrijk schreef hij twee ritten op zijn naam. Met de zege op de Champs-Élysées toonde hij al zijn uitstekende sprintersbenen.

Een jaar later stond er geen maat op Boonen. Hij ging als een gek tekeer in het voorjaar en won zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix. In de Tour schoot hij opnieuw twee keer raak, maar moest hij later opgeven door een knieblessure. Maar hét hoogtepunt moest dan nog komen...

Boonen kroonde zich in de Spaanse hoofdstad Madrid tot wereldkampioen op de weg. De Belgische ploeg bracht hem terug vanuit een verloren positie en Boonen maakte het zelf meesterlijk af in de sprint. De woorden "Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?" van commentator Michel Wuyts staan in het Belgische wielergeheugen gegrift. Het zou de eerste en enige regenboogtrui zijn die Boonen zou veroveren in zijn carrière.

In 2006 kraaide Boonen opnieuw victorie in de Ronde van Vlaanderen. In Parijs-Roubaix werd hij tweede na Fabian Cancellara. In de Tour van dat jaar zou Boonen een nieuwe mijlpaal bereiken door vier dagen de gele trui te dragen.

Een jaar later verwisselde Boonen van kleur. Hij won mooie koersen als Kuurne-Brussel-Kuurne, Dwars door Vlaanderen en de E3 Prijs Harelbeke, maar bleef in de monumenten met lege handen achter. In de Tour pakte hij met de groene trui wel een prachtige troostprijs.

2008 was een jaar met gemengde gevoelens voor Boonen. Hij schreef voor de tweede keer Parijs-Roubaix op zijn naam, maar testte positief op het gebruik van cocaïne. Daardoor moest hij verschillende wedstrijden verplicht aan zich voorbij laten gaan. In de Ronde van Spanje pakte hij wel nog twee etappes.

In 2009 mocht Boonen een nieuwe kassei bijzetten in zijn trofeekast. Hij klopte de Italiaan Filippo Pozzato en won de wedstrijd voor de derde keer. Daarmee deed hij even goed als wielerlegende Eddy Merckx. Enkel Roger De Vlaeminck had Parijs-Roubaix op dat moment meer gewonnen (vier keer).

Boonen werd datzelfde jaar opnieuw betrapt op het gebruik van cocaïne. De ASO weerde Boonen uit de Tour, maar een dag voor de start mocht hij van het Parijse Arbitragehof voor de Sport van het Franse Olympisch Comité toch deelnemen.

Na twee eerder magere jaren stond Boonen er in 2012 opnieuw helemaal. Hij won voor de vijfde keer de E3 Prijs Harelbeke en was ook de beste in Gent-Wevelgem. Maar die zeges verbleekten bij zijn triomfen in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix van dat jaar. Met drie overwinningen in Vlaanderens Mooiste en vier in de Hel van het Noorden schreef Boonen zijn naam met gouden letters bij in de wielergeschiedenis. Hij pakte ook zijn tweede Belgische titel. Kortom: een boerenjaar.

2013 stond in schril contrast met het succesvolle 2012. Boonen kende enorm veel pech met verschillende blessures en ziekte. Hij zou enkel de Heistse Pijl en de tweede rit in de Ronde van Wallonië winnen.

In de laatste jaren van zijn carrière zou Boonen nooit meer de grote zeges boeken van weleer. Hij zegevierde wel nog in Kuurne-Brussel-Kuurne (2014), de Ronde van Keulen (2015) en de Brussels Cycling Classic (2016).

In 2017 zou Boonen zijn fiets aan de haak hangen. In zijn thuisstad Mol werd voor die gelegenheid het afscheidscriterium 'Tom Says Thanks' georganiseerd, dat hij ook won. Een gepast einde van een indrukwekkende carrière, die Boonen nu dus mogelijk opnieuw leven in blaast.