Éric Moussambani: de slechtste zwemmer ter wereld, met vlag en wimpel

Éric Moussambani Malonga werd in 1978 geboren in Malabo, de hoofdstad van Equatoriaal-Guinea. Zijn sportleven leek voorbestemd voor anonimiteit, maar door een onverwachte speling van het lot werd hij het symbool van de Olympische Spelen van Sydney in 2000.

Op 22-jarige leeftijd mocht Éric Moussambani aantreden als deelnemer op de 100 meter vrije slag, nadat hij acht maanden eerder had leren zwemmen. Daar ontstond de legende van wat sommigen beschouwen als 'de slechtste Olympische zwemmer in de geschiedenis'.

De prestaties van Éric Moussambani waren niet goed genoeg om deel uit te maken van het nationale team van zijn land. Maar het IOC keurde een quotasysteem goed waarmee ontwikkelingslanden meer deelnemers konden toelaten, zelfs zonder dat hun atleten de Olympische kwalificatienormen haalden.

De regering van Equatoriaal-Guinea verneemt dit en doet een oproep aan de bevolking: iedereen die kan deelnemen aan wedstrijden in de discipline zwemmen mag meedoen aan de oefenwedstrijden.

Éric Moussambani reageerde op de oproep. Hij had geen zwembroek en geen andere zwemtechniek dan wat de vissers in zijn woonplaats hem hadden geleerd.

Zo haalde Éric Moussambani de oefenwedstrijden en.... werd hij geselecteerd! De jonge sporter zou een Olympische zwemmer worden (er waren geen andere kandidaten). Het enige probleem? Echt leren zwemmen. Hij had acht maanden de tijd.

Éric Moussambani kreeg tijdens deze periode toegang tot een hotelzwembad in Malabo, waar hij een paar uur per week kon trainen. De rest van de dagen trainde hij bij zonsopgang op het strand.

De Olympische Spelen begonnen en daarmee brak ook de dag van het Olympisch zwembad aan, met 17.000 mensen op de tribune om de wedstrijd te bekijken. Éric ging van het hotelbad van 12 meter naar het Olympische zwembad van 50 meter en het werd een ware oceaan voor hem.

Het lot had echter nog een verrassing voor hem in petto. In zijn eerste wedstrijd nam hij het op tegen vertegenwoordigers van Niger en Tadzjikistan, die op dezelfde manier de Olympische Spelen in Sydney hadden bereikt. En beiden werden gediskwalificeerd.

Éric Moussambani had op YouTube video's van wedstrijden gezien en wist dat de scheidsrechter twee waarschuwingsfluitjes gaf en dat ze bij het derde fluitsignaal in het zwembad moesten springen. Zijn twee tegenstanders wisten dit niet en werden na twee valse starts uit het zwembad gestuurd.

Terwijl miljoenen mensen naar de race keken, sprong Éric Moussambani in het zwembad. Zijn manier van zwemmen maakte iedereen aan het blozen en lachen, maar hij dwong ook respect en bewondering af voor zijn vastberadenheid.

Éric Moussambani, die acht maanden eerder nog niet kon zwemmen, zwom die dag met zenuwen die hem de hele race in hun greep hielden. Dit was te horen aan het applaus en gejuich dat luider werd naarmate iedere pijnlijke seconde van de race voorbij ging. Iedereen keek met ontzetting toe, want toen Éric Moussambani nog maar 20 meter van de finishlijn verwijderd was, leek het erop dat hij het niet zou halen. Maar hij heeft het zeker volbracht. Zijn tijd was 1:52:72, meer dan het dubbele van het toenmalige Wereld- en Olympisch Record, 48:18.

Maar de menigte ging uit zijn dak voor Éric Moussambani. Het publiek gaf een staande ovatie terwijl deze Equatoguinees zwemmer in minder dan twee minuten van onbekend naar beroemdheid ging en overal beelden van hem te zien waren. Éric Moussambani was een legende.

Er werd een contract met Speedo getekend en Éric Moussambani had vier jaar voor het volgende doel: Athene 2004. Naar verluidt wist hij in die periode zijn record te verbeteren tot 56 seconden, maar dat zou moeten worden bevestigd op de Olympische Spelen van 2004.

Uiteindelijk kon Éric Moussambani de Olympische Spelen niet bijwonen vanwege een onvoorzien en verdacht visumprobleem. Acht jaar later zou hij zwemcoach worden van Equatoriaal-Guinea. In het land werden Olympische zwembaden gebouwd waar de geselecteerde sporters konden trainen.

Meer dan twintig jaar later is zwemmen een begrip in Equatoriaal-Guinea en is Éric Moussambani nog steeds een Olympisch icoon. Hij bewijst dat de liefde voor de sport boven nederlagen en technische kwaliteiten staat.