Foto's: Eddy 'De Kannibaal' Merckx, de beste wielrenner aller tijden

In elke sport is er één atleet die de fans zien als de 'GOAT', de beste aller tijden. In het voetbal is dat Lionel Messi en in het basketbal Michael Jordan. In de wielerwereld staat de beste ooit niet ter discussie: Eddy Merckx.

Hij mag sommige jonge wielerfans dan minder bekend klinken dan Lance Armstrong of Christopher Froome, maar Merckx is een van de grootste namen uit de wielergeschiedenis. Met 525 overwinningen in zijn carrière is hij alltimerecordhouder.

Tijdens zijn carrière won de man met de bijnaam 'De Kannibaal' maar liefst elf grote rondes: vijf keer de Tour de France, vijf keer de Giro d'Italia en één keer de Vuelta.

Merckx, die beschouwd wordt als de perfecte renner, won in zijn carrière bijna alles wat er te winnen valt. Hij was een uitstekende klimmer, maar ook de beste hardrijder in het peloton. Dat maakte van hem een complete atleet die zeer goed uit de voeten kon in de bergen en op het vlakke.

Maar hoe werd de Belgische legende de beste wielrenner ter wereld? Wie waren zijn rivalen? Reis met ons mee terug naar de jaren 70, toen Merckx aan de macht was.

Merckx werd in 1945 geboren in Meensel-Kiezegem en ontdekte de fiets op 4-jarige leeftijd. Nadat hij tennis, voetbal en basketbal had gespeeld, raakte hij op 10-jarige leeftijd serieus geïnteresseerd in wielrennen.

Hij nam al snel deel aan zijn eerste wedstrijden en ontwikkelde een passie voor de sport. De jonge Belg was enorm rijp voor zijn leeftijd en blonk al uit vanaf zijn 15e, toen hij erover begon na te denken om profwielrenner te worden.

Hij zette zijn ouders onder druk om met school te mogen stoppen en het was dankzij een overwinning in het Belgisch kampioenschap in zijn leeftijdscategorie, toen hij 17 was, dat ze akkoord gingen. Merckx had nu nog maar één doel: voor een profploeg gaan rijden.

De jonge Merckx nam deel aan de Olympische Spelen van 1964 en eindigde daar als twaalfde. Drie maanden eerder had hij het WK voor amateurs gewonnen gewonnen en indruk gemaakt op de commentatoren. "Eddy Merckx, onthoud die naam", klonk het.

In 1965 maakte Mercx zijn debuut in het profpeloton bij de Solo-Superia-ploeg, aangevoerd door Rik Van Looy. Van Looy mocht de jonge Eddy niet, omdat hij bang was dat hij hem zou overschaduwen.

In zijn eerste jaar als prof won Mercx negen wedstrijden, maar speelde hij een beperkte rol tijdens de grote koersen, ook al noemde iedereen hem al "de nieuwe Van Looy". Daarna tekende hij voor het Franse Peugeot-PB.

1966 was een belangrijk jaar in de carrière van Mercx, die met Milaan-San Remo het eerste monument in zijn carrière won. Hij zegevierde dat jaar in geen enkele andere klassieker, maar sloot het seizoen wel af twintig overwinningen.

In 1967 bevestigde Merckx. Hij won Milaan-San Remo, Gent-Wevelgem en de Waalse Pijl. Hij sloot het jaar ook af met zijn eerste wereldtitel. De Belg stond aan de top, en dat was nog maar het begin.

'De Kannibaal' presteerde al uitstekend in de klassiekers, maar begon nu ook zijn grote talent te tonen in de bergen. In 1968 reed hij 129 koersen en won hij de Giro d'Italia, zijn eerste eindzege in een grote ronde.

Vanaf 1969 won Merckx zoveel wedstrijden dat het niet meer mogelijk is om ze allemaal op te noemen. Hij zegevierde in bijna één op de drie wedstrijden waaraan hij deelnam. Merckx was ongenaakbaar, won dat jaar ook zijn eerste Tour de France en sloot het jaar af met 43 overwinningen.

Van 1969 tot 1974 won hij vijf van de zes edities van La Grande Boucle, waarbij hij soms meer dan vijf minuten voorsprong had op zijn rivalen. In 1974 won hij als eerste wielrenner ooit de triple Tour- Giro-WK. Enkel Stephen Roche deed dat kunststukje ooit over (in 1987).

Tijdens zijn carrière testte Merckx drie keer positief op doping. Hij hield echter altijd vol dat hij geen dopingproducten gebruikte. De Belg werd twee keer vrijgesproken, maar werd in 1977 voor een maand geschorst.

Tijdens zijn carrière had Merckx veel rivalen, die hij allemaal wist te overtreffen. Zijn grootste tegenstander was echter de Fransman Raymond Poulidor, die de Belg meer dan tien jaar lang tot het uiterste dreef.

Merckx is bescheiden en ingetogen in interviews, maar zal door wielerfans altijd herinnerd worden als de beste wielrenner uit de geschiedenis en de man die tussen 1968 en 1976 de concurrentie verpletterde en 11 grote rondes won.