Parijs-Roubaix: een buitenaardse MVDP en andere winnaars in afgelopen jaren

Buitenaards! Dat is het enige woord dat wij kunnen bedenken om de prestatie van Mathieu van der Poel in Parijs-Roubaix te beschrijven. De Nederlander trok na een indrukwekkende solo al voor het tweede jaar op rij aan het langste eind. Ploegmaat Jasper Philipsen vervolledigde het feestje voor Alpecin–Deceuninck.

De klassieker Parijs-Roubaix is voor velen het hoogst haalbare in de wielersport. Stof, genadeloze kasseistroken en de baan van Roubaix zijn de drie ingrediënten die elk jaar terugkomen. Deze renners wonnen de Helleklassieker voor Mathieu van der Poel.

In 2022 toonde Dylan van Baarle dat hij tot de absolute top behoort in de klassiekers. Na een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen schoot de Nederlander een week later wel raak in Parijs-Roubaix. Meteen de grootste zege in zijn carrière.

Iedereen herinnert zich wel nog de uitzinnige vreugde-uitbarsting van Sonny Colbrelli na zijn overwinning in 2021. De Italiaan klopte Florian Vermeersch en Mathieu van der Poel in de sprint. Colbrelli zou eind 2022 moeten stoppen met wielrennen na hartproblemen.

De laatste Belg die Parijs-Roubaix naar zijn hand wist te zetten. Philippe Gilbert toonde zich in 2019 ijzersterk en kwam helemaal alleen aan op de baan van Roubaix. Het was het vierde en laatste monument voor de Belg.

Peter Sagan won in zijn carrière heel wat koersen en dus mocht ook Parijs-Roubaix niet ontbreken. Hij deed dat in 2018 in de regenboogtrui door de Zwitser Silvan Dillier te kloppen in de sprint.

In 2017 mocht Greg van Avermaet naar huis met de begeerde kassei. De olympische kampioen van Rio bleef koel in de sprint en versloeg onder meer Zdeněk Štybar en Sebastian Langeveld. Tot op vandaag het enige monument voor Van Avermaet.

In 2016 verraste Mathew Hayman de wielerwereld. De grote Australiër verzeilde voorop met onder meer Tom Boonen. Iedereen verwachtte dat de Belg het zou halen, maar Hayman dacht daar anders over. Zonder twijfel de belangrijkste overwinning in zijn carrière.

Een jaar eerder wist John Degenkolb geen blijf met zijn vreugde. De Duitser was ijzersterk op de kasseien en had op het einde nog genoeg over in de sprint. Zdeněk Štybar en Greg Van Avermaet zorgden voor een fraai podium.

Niki Terpstra is ondertussen al wielrenner af, maar zal met veel plezier terugkijken op 2014. De Nederlander won dat jaar Parijs-Roubaix door solo naar de meet te rijden. John Degenkolb werd tweede.

De laatste van drie triomfen in de Hel van het Noorden van Cancellara kwam er in 2013. De Zwitser had de kassei ook al in 2010 en 2006 mee naar huis mogen nemen. Kortom: een van de allergrootsten in de geschiedenis van Parijs-Roubaix.

Het record van de meeste zeges in de Helleklasieker staat echter op naam van Tom Boonen. De Belg was maar liefst vier keer de sterkste in Noord-Frankrijk. De laatste keer in 2012. Enkel Roger De Vlaeminck – bijgenaamd 'Monsieur Paris-Roubaix' – doet even goed.

Een van de meest verrassende namen in dit lijstje. Johan Vansummeren kende in 2011 een superdag en steeg boven zichzelf uit. De renner vroeg meteen na de finish zijn toenmalige vriendin ten huwelijk. Of hoe Parijs-Roubaix om meer draait dan enkel koers.

De tweede Australiër op de erelijst van Parijs-Roubaix. Stuart O'Grady trok in 2007 op iets meer dan twintig kilometer van de meet ten aanval en stoomde door naar de zege. Juan Antonio Flecha en Steffen Wesemann komen bijna een minuut later binnen.

Een levende legende in zijn thuisland Zweden. Magnus Bäckstedt won Parijs-Roubaix in 2004 door Tristan Hoffman, Roger Hammond en Fabian Cancellara te verslaan in de sprint. De naam Bäckstedt leeft nu voort via zijn talentvolle dochter Zoe, ook actief in het wielrennen.

Een jaar eerder mocht Peter Van Petegem zijn grootste lach bovenhalen in Roubaix. De Belg was de beste van een groepje met Dario Pieri en Vjatsjeslav Jekimov. Van Petegem had dat jaar ook al de Ronde van Vlaanderen gewonnen. Grand cru.

Johan Museeuw is synoniem met Parijs-Roubaix. 'De Leeuw van Vlaanderen' stoof als geen ander over de kasseien en won de Helleklassieker drie keer. Hij was de beste in 1996, 2000 en 2002. Won ook drie keer de Ronde van Vlaanderen en werd wereldkampioen op de weg.

Nederland boven in 2001. Servais Knaven (Domo-Farm Frites) bleef ploegmaat Johan Museeuw meer dan een halve minuut voor en pakte de mooiste zege uit zijn carrière. Romāns Vainšteins, nog een ploegmaat, werd derde.

Op de foto zien we Andrea Tafi in 1999, toen hij net had getriomfeerd in de Hel van het Noorden. Drie jaar later voegde hij ook nog de Ronde van Vlaanderen toe aan zijn palmares.

Een jaar eerder was het landgenoot Franco Ballerini die de show stal. De Italiaan was al voor de tweede keer de beste in Parijs-Roubaix, na eerdere winst in 1995. Ballerini overleed in 2010 op 45-jarige leeftijd na een rally-ongeval.

In 1997 zegevierde de Fransman Frédéric Guesdon in eigen land. De Bretoen haalde het voor twee Belgen: Jo Planckaert en Johan Museeuw. Het was de enige klassieker die Guesdon won in zijn carrière.

Voor de triomf van Andrei Tchmil moeten we al terug naar 1994. De ex-renner van het toenmalige Lotto was de sterkste man in koers en had aan de aankomst meer dan een minuut voorsprong op tweede Fabio Baldato. Tchmil won later ook nog Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen.