Mathieu van der Poel blaast tegenstand weg: alle recente winnaars van de Ronde van Vlaanderen

Mathieu van der Poel is een van de beste klassieke renners van zijn generatie. Dat bewees hij nog maar eens door de Ronde voor de derde keer te winnen, na eerdere triomfen in 2020 en 2022. De Nederlander maakte er in de editie van 2024 een onemanshow van en blies de tegenstand weg.

De Ronde van Vlaanderen is een van de mooiste wielerwedstrijden ter wereld. Voor 'Vlaanderens Mooiste' gaan wielerminnend België en fans van over de hele wereld op het puntje van hun stoel zitten. Op de Vlaamse hellingen overwinnen alleen de allerbesten. Dit waren de laatste renners die hun armen voor Van der Poel in de lucht mochten gooien in de Ronde van Vlaanderen.

Een heroïsche editie. Er zijn geen andere woorden om de Ronde van Vlaanderen van 2023 te omschrijven. Het was een koers met onverwachte wendingen, strijd en dolenthousiaste fans, met op het einde slechts één verdiende winnaar: de Sloveen Tadej Pogacar.

Denemarken bracht in het verleden al steengoede renners voort. Ook Kasper Asgreen is er daar een van. De renner geboren in Kolding won de Ronde in 2021 voor het toenmalige Deceuninck–Quick-Step en versloeg in de sprint verrassend Mathieu van der Poel.

De editie van 2019 leverde een onverwachte winnaar op. Alberto Bettiol had een superdag en reed solo naar de streep in Oudenaarde. Tot op vandaag de grootste zege uit de carrière van de Italiaan, die in 2021 ook een rit in de Giro won.

De ondertussen ex-renner Niki Terpstra kan terugblikken op een heel mooie carrière. De Nederlander won onder meer Parijs-Roubaix (2014) en de Ronde van Vlaanderen (2018). Eind 2022 hing hij zijn fiets voorgoed aan de haak.

Philippe Gilbert deed het Belgische publiek in 2017 kraaien van de pret. De Ardennees ging er op meer dan 50 kilometer van de finish vandoor en zag zijn concurrenten niet meer terug. Gilbert zou in 2019 ook nog Parijs-Roubaix winnen, waardoor hij vier van de vijf wielermonumenten wist te winnen in zijn carrière. Enkel Milaan-San Remo ontbreekt op zijn palmares.

Een van de grote namen in de rijke geschiedenis van het wielrennen. Peter Sagan won Vlaanderens Mooiste in 2016 voor Fabian Cancellara en Sep Vanmarcke. Hij werd ook drie keer wereldkampioen en stak ook Parijs-Roubaix op zak.

2015 was de editie van de sterke Noor Alexander Kristoff. Hij hield dat jaar Niki Terpstra van zich af in de sprint. Greg van Avermaet vervolledigde het podium. Kristoff stond later ook nog twee keer op het podium als derde.

Fabian Cancellara is niet weg te denken uit de geschiedenis van de Ronde. In 2010 was de Zwitser verwikkeld in een strijd met zijn grote concurrent Tom Boonen. Hij voerde echter de forcing op de Muur van Geraardsbergen en liet de Belg achter op weg naar zijn eerste triomf in de Ronde. Won de wedstrijd daarna nog twee keer (in 2013 en 2014). Daarmee is hij mede-recordhouder.

Een van de beste klassieke renners die België ooit heeft gekend. Tom Boonen zette de Ronde naar zijn hand in 2005, 2006 en 2012. Zette ook Parijs-Roubaix op zijn palmares, en dat maar liefst vier (!) keer. Kortom: een wielerlegende.

Nick Nuyens was in 2011 niet de grote favoriet, maar de renner van het toenmalige Saxo Bank-Sungard koerste slim en maakte het ook nog eens mooi af. Medevluchters Fabian Cancellara en Sylvain Chavanel bleven met lege handen achter.

In 2008 en 2009 was opnieuw een Belg aan het feest. Stijn Devolder pakte zijn eerste Ronde in de Belgische kampioenentrui. Het kan bijna niet mooier. De tweede triomf volgde een jaar later, voor Heinrich Haussler en Philippe Gilbert.

2007 was een droomjaar voor Alessandro Ballan. De Italiaan was de beste in de Ronde en mocht voor de eerste en laatste keer op het hoogste schavotje gaan staan. Pakte een jaar later ook nog de wereldtitel op de weg.

Voor de dubbele triomf van Tom Boonen in 2005 en 2006 was het Steffen Weseman die zegevierde in 2004. De Duitser uit Wolmirstedt viel aan op de Muur van Geraardsbergen en bleef daarna ijzig koel in de sprint tegen Leif Hoste en Dave Bruylandts.

Een jaar eerder was Peter Van Petegem de primus in Vlaanderens Mooiste. De 'Zwarte van Brakel' bracht zijn totaal zo op twee, na een eerdere triomf in 1999. Schreef in 2003 ook nog Parijs-Roubaix op zijn naam.

In 2002 was Andrea Tafi aan het feest. De Italiaan van Mapei klopte grote namen als Johan Museeuw en Peter Van Petegem en schreef zijn naam zo in gouden letters bij in het geschiedenisboek van de Ronde. Won voor de millenniumwissel ook nog de Ronde van Lombardije (1996) en Parijs-Roubaix (1999).

Een jaar eerder was het de beurt aan landgenoot Gianluca Bortolami. Die was dat jaar de snelste over de 269 kilometer van Brugge naar Meerbeke. Erik Dekker en Denis Zanette werden tweede en derde.

In 2000 deed Andrei Tchmil een droom in vervulling gaan. De genaturaliseerde Belg was na bijna zeven uur de snelste van het peloton. Hij had aan de streep een voorsprong van slechts vier seconden op eerste achtervolger Dario Pieri en de rest van de achtervolgende groep.

Een bijnaam als 'de Leeuw van Vlaanderen' krijg je niet zomaar. Johan Museeuw won de Ronde van Vlaanderen maar liefst drie keer. Hij was de beste in 1998, 1995 en 1993. Maar dat hadden veel meer overwinningen kunnen zijn, omdat hij ook drie keer tweede en twee keer derde werd.

Rolf Sørensen was de beste in de editie van 1997. De Deen was sneller dan Frédéric Moncassin en Franco Ballerini, die op zeven en acht seconden strandden. Het bleef bij die ene Ronde-triomf voor Sørensen.

Ook de naam van Michele Bartoli mocht niet ontbreken op de erelijst van de Ronde. De geboren Pisaan won de ronde in 1996 en deed daar in zijn carrière ook nog onder meer Luik-Bastenaken-Luik (2x) en de Ronde van Lombardije (2x) bovenop. Indrukwekkend.