Tennisheldin Mary Pierce: succes op de baan ondanks problemen met haar vader

Tennisfans van over de hele wereld herinneren zich Mary Pierce als een van de groten in het spel. Ondanks haar turbulente leven naast het veld - ze had een moeilijke relatie met haar vader - kende ze een geweldige periode in de jaren 90 en bleef ze tot haar tennispensioen in 2006 aan de top spelen. Blik samen met ons terug op het leven en de carrière van deze tennisgrootheid.

Hoewel ze als Française wordt gezien, werd Mary Pierce in 1975 geboren in het Canadese Montreal en groeide ze op in de Verenigde Staten. Maar haar moeder was afkomstig uit Frankrijk en dat deed Pierce beslissen om al vanaf jonge leeftijd onder de Franse vlag te spelen.

Pierce blonk al vroeg uit in tennis en begon op haar tiende te spelen onder de hoede van haar vader, de Amerikaan Jim Pierce. Na twee jaar was ze opgeklommen tot de nummer 2-positie in de VS bij de meisjes onder de 12 jaar.

Een ster was geboren. In 1998 maakte de wereld kennis met Pierce, toen ze op slechts 14-jarige leeftijd haar debuut maakte in het profcircuit.

Haar eerste jaren in het circuit waren echter allesbehalve gemakkelijk. En dat lag niet aan haar spel of het feit dat ze zich moest aanpassen aan de profwereld, maar wel aan haar vader en zijn agressieve gedrag tijdens de wedstrijden van zijn dochter.

Jim Pierce, op dat moment haar fulltime coach, stond in de schijnwerpers omdat hij de tegenstanders van zijn dochter uitschold en bedreigde. Tijdens een finale zou hij bijvoorbeeld ooit eens hebben geroepen: "Maak de b-! af, Mary!"

De situatie escaleerde in 1993 tijdens een duel op Roland Garros tegen de Amerikaanse Kimberly Po. Jim Pierce kregen het aan de stok met twee toeschouwers die hem terecht hadden gewezen voor zijn gedrag. Er waren tien veiligheidsmensen nodig om Pierce in te tomen en het stadion uit te zetten.

Als gevolg daarvan sloot de Women's Tennis Association (WTA) om Jim Pierce voor vijf jaar uit te sluiten van alle toernooien. De organisatie voerde ook de "Jim Pierce rule" in, die elke vorm van wangedrag door speelsters, coaches of familieleden verbood.

Mary Pierce zelf kreeg het echter het hardst te verduren. Toen de tennisspeelster 17 jaar oud was, kwam The New York Times naar buiten met opzienbarende info over Jim Pierce, waaronder beschuldigingen van "frauduleus gedrag, juwelendiefstal en het vervalsen van cheques".

Het was ook toen dat de wereld hoorde over het fysieke en verbale misbruik tegen Mary Pierce op training of na nederlagen. Na een verliespartij in 1991 zou Jim Pierce zijn geduld hebben verloren en bij het verlaten van de baan een tas naar zijn dochter hebben gegooid. Daarna zou hij haar thuis ook hebben geslagen.

Ondanks zijn uitsluiting van toernooien in 1993 bleef Mary's vader het te bont maken. Datzelfde jaar raakte hij betrokken bij een gevecht en bedreigde hij met een mes een lijfwacht die hem tegenhield zijn dochter te benaderen. Mary en haar moeder hadden er genoeg van en zouden daarna stappen ondernemen om afstand te nemen van Jim.

De zaak zou uiteindelijk voor de rechter komen. Eerst spande Mary zelf een rechtszaak aan tegen Jim Pierce voordat haar vader een tegenaanklacht indiende en beweerde dat hij recht had op 25% van het prijzengeld van zijn dochter. Er werd uiteindelijk een schikking getroffen, waarbij Jim 500.000 dollar kreeg.

De dramatische gebeurtenissen eisten hun tol op Mary Pierce. Ze wisselde vaak van coach en worstelde jarenlang met haar vormpeil, totdat ze in 2000 stabiliteit vond bij de Puerto Ricaan Roberto Alomar en zijn broer David.

"Het merendeel van haar coaches heeft nooit begrepen dat Mary rust en kalmte nodig heeft, en dat als ze zich goed voelt, alle andere dingen in hun plooi vallen," verklaarde de moeder van Pierce in een interview.

In 2000 was Mary Pierce helemaal terug: ze vervulde dat jaar haar grote droom en won Roland Garros. In de finale klopte ze de Spaanse Conchita Martínez met 6-2 en 7-5. Pierce is tot vandaag nog steeds de laatste Franse eindwinnares van Roland Garros.

Het was echter niet de eerste keer dat Pierce de finale speelde van Roland Garros. Dat lukte haar al eens in 1994 op 19-jarige leeftijd. Ze moest toen het onderspit delven tegen de Spaanse Arantxa Sánchez Vicario met 6-4, 6-4.

Eén jaar later zou Arantxa Sánchez Vicario Pierce ook verslaan in de finale van de Australian Open (6-3, 6-2). Beide speelsters zouden elkaar daarna nog in twee andere finales in de ogen kijken, waarbij de Française telkens zegevierde: in Tokio (1995) en in Hilton Head (2000).

Pierce behaalde grote successen in haar 17-jarige carrière. Ze won in totaal 18 WTA-titels (1989-2006), waaronder twee Grand Slams, 5 Tier I-, 5 Tier II-, 2 Tier III- en 4 Tier IV-toernooien. Daarvan waren er 6 op gravel, 1 op gras, 5 op hardcourt en 6 op tapijt.

Pierce specialiseerde zich ook in het dubbelspel, waarin ze 10 titels in de wacht sleepte. Ze won onder meer Roland Garros (2000) en Wimbledon (2005). Met Frankrijk won ze de Fed Cup in 1997 en 2003.

Op 26 oktober 2006 liep Mary Pierce in het Oostenrijkse Linz een verschrikkelijke knieblessure op die een einde zou maken aan haar carrière. Ze was pas 31 jaar oud, maar werd gedwongen om het tennis na 17 jaar vaarwel te zeggen.

Mary Pierce zette zo noodgedwongen een punt achter haar fantastische carrière. Ze stootte daarin nooit door naar de nummer 1 op WTA-ranglijst, maar klom op 30 januari 1995 wel op tot de derde plek. Ze maakt ook deel uit van het selecte clubje tennissters met meer dan 500 overwinningen (511 zeges- 237 nederlagen).

Mary Pierce zegde het tennis echter niet vaarwel en is nog altijd actief in het wereldje. Ze legt zich toe op coachen, commentaar geven en zelfs het organiseren van proftoernooien.

In 2019 werd Pierce opgenomen in de International Tennis Hall of Fame, en momenteel is ze lid van de Raad van Bestuur van de International Tennis Federation (ITF). Ze is bovendien zeer actief op sociale media, bijvoorbeeld op Instagram (@marypierce_75).

Mary Pierce is een duidelijk voorbeeld van hoe je na enkele tegenslagen toch triomfen kunt boeken. Dankzij haar doorzettingsvermogen en toewijding aan haar sport slaagde ze erin om een succesvolle tenniscarrière uit te bouwen.