Toen de EK-winnaar een verrassing was: het Deense sprookje in 1992

De VN nam op 30 mei 1992 resolutie 757 aan tegen Joegoslavië vanwege de burgeroorlog op de Balkan. In eerste instantie leek dit nieuws geen gevolgen te hebben voor het voetbal. Toch zorgde het er uiteindelijk voor dat Denemarken zich door de uitsluiting van Joegoslavië van het Europees Kampioenschap van de UEFA kon kwalificeren. Een kans die ze met beide handen aangrepen.

Het team van de gebroeders Laudrup, dat in de kwalificatiegroep als tweede eindigde achter Joegoslavië, kreeg slechts tien dagen voor het begin van de competitie een tweede kans op het EK... Er was niet veel tijd om zich voor te bereiden!

Bovendien kwamen de Denen terecht in een bijzonder zware groep, met Engeland, Zweden en Frankrijk in de groepsfase. Het volstaat te zeggen dat ze geen favorieten waren.

Coach Richard Møller Nielsen zette daarom een snelle voorbereiding in gang. Hij riep al zijn beste spelers op, maar één man verkoos op vakantie te blijven: Michael Laudrup (foto) van Barcelona, die volgens France Info van mening was dat Denemarken geen kans maakt om de groepsfase te overleven.

Dus zo gebeurde het dat Denemarken op Euro 1992 aankwam zonder hun sterspeler en met maar tien dagen voorbereiding in de benen. Toch maakten de Denen vanaf hun eerste wedstrijd indruk. Solide en serieus frustreerden ze Engeland en speelden met 0-0 gelijk. Op hetzelfde moment speelden Frankrijk en Zweden met 1-1 gelijk.

Les Bleus, die al meer dan drie jaar ongeslagen waren, golden als de favorieten van het toernooi. De mannen van Platini raakten echter in de problemen tegen Engeland en verloren met 0-0. De Denen hadden het eveneens moeilijk en verloren met 1-0 van Zweden.

Het duel tussen Denemarken en Frankrijk zou beslissend worden. De winnaar plaatste zich en de verliezer ging naar huis. De ploeggenoten van Papin en Cantona (foto) waren de grote favorieten, maar voor het eerst in drie jaar werden ze met 2-1 verslagen door de dappere Denen.

Lars Olsen (foto), de aanvoerder van het team, vertelde Vice: "Ik geloof oprecht dat we het verdienden om Les Bleus te verslaan. Ze keken misschien op ons neer en dachten dat het een makkelijke wedstrijd zou worden".

Deze kwalificatie is op zich al een wonder. De Denen komen in de halve finale in actie tegen de regerend Europees kampioenen: het Nederland van Rijkaard, Van Basten, Bergkamp en Gullit. Nogmaals verkopen de Denen hun huid zo duur mogelijk.

En opnieuw wisten de ploeggenoten van Lars Olsen de wedstrijd naar hun hand te zetten. De middenvelder van AC Pisa, Henrik Larsen (die al had gescoord tegen Frankrijk), opende in de vijfde minuut de score.

Ondanks de gelijkmaker van Bergkamp gaven de Denen niet op en dezelfde Larsen zette de Denen na 33e minuten weer op voorsprong. Aan het einde van de normale tijd gaan de twee ploegen gelijk op: 2-2.

Denemarken mag zijn doelpuntenmaker dankbaar zijn, maar ook een buitengewone doelman: Peter Schmeichel. De keeper van Manchester United was tijdens de hele wedstrijd een onfeilbare laatste verdedigingslinie. Hij was degene die de Denen hielp de strafschoppenserie te winnen door het schot van Van Basten te stoppen.

En zo stond het team dat inmiddels de bijnaam 'Danish Dynamite' had gekregen in de finale tegen regerend wereldkampioen Duitsland. In deze finale bracht Jensen de mannen van Olsen al na 18 minuten op voorsprong, wat het begin markeerde van een lange beproeving.

De Duitsers bestormden gedurende 60 minuten het Deense strafschopgebied. De verdediging stond op springen, maar Peter Schmeichel was in vorm en liet niets door, waardoor de Duitse spitsen volledig werden ontmoedigd.

Lars Olsen blikt terug: "Hij was ongelooflijk, zowel tegen Nederland, zeker tijdens de penalty's, als in de finale tegen Duitsland. Hoewel we het verdienden om ons te kwalificeren tegenover Nederland, was de Mannschaft superieur aan ons in de finale. Zonder Peter en zijn reddingen hadden we de trofee niet mee naar huis genomen".

Na 78 minuten, tegen de stroom van de wedstrijd in, maakte Vilfort er 2-0 van. Er veranderde niets meer en Denemarken, dat zich in eerste instantie niet eens had gekwalificeerd, kon zich nu Europees kampioen noemen. Een geweldige prestatie, ook zonder hun beste speler, Michael Laudrup, die thuisbleef omdat hij niet in de kansen van zijn team geloofde.

In een interview met So Foot herinnert jongere broer Brian Laudrup zich hoe coach Richard Møller Nielsen ze wist te motiveren: "Laten we duidelijk zijn, we gaan naar Zweden om de wedstrijd te winnen". Zijn woorden ontlokten algemene hilariteit. Toch was het zijn optimisme waardoor ze er uiteindelijk in slaagde de grootste trofee uit de Deense voetbalgeschiedenis in de wacht te slepen.

Volg ons op MSN om elke dag de beste artikelen te ontvangen