Transatleten die de sport hebben veranderd

In de loop der jaren zijn er verschillende transatleten geweest die, door hun prestaties en persoonlijke verhalen, spilfiguren zijn geworden in een genuanceerd en complex debat. Door stereotypen uit te dagen en te pleiten voor breder begrip, hebben deze atleten de barrières rondom gender en sport doorbroken.

Laten we eens kijken naar enkele van de meest prominente transatleten die een enorme impact hebben gehad en nog steeds hebben op de sportwereld.

Lia Thomas werd de eerste openlijk transgender vrouw die in 2022 een Division I NCAA zwemtitel won, wat leidde tot nationale debatten over eerlijkheid in vrouwensporten. Thomas' overwinningen, terwijl zij voor de University of Pennsylvania zwom, blijven gesprekken voeden over de deelname van transgender atleten aan universitaire atletiek.

Chris Mosier schreef geschiedenis als de eerste openlijk transgender atleet die zich kwalificeerde voor een Amerikaans nationaal team in zijn genderidentiteit, door deel te nemen aan duatlon en triatlon. Als uitgesproken pleitbezorger voor transatleten daagde Mosier het beleid van het Internationaal Olympisch Comité uit en baande hij de weg voor toekomstige transgender atleten, zoals gemeld door Rolling Stone.

Laurel Hubbard, een gewichtheffer uit Nieuw-Zeeland, werd de eerste openlijk transgender vrouw die deelnam aan de Olympische Spelen tijdens de Spelen van Tokio 2020. Haar deelname aan de vrouwen superzwaargewichtcategorie leidde tot intense debatten over eerlijkheid in gewichtheffen en creëerde een precedent voor transgender atleten op het Olympische podium.

Renee Richards, een van de pioniers in transgendersporten, was een professionele tennisspeelster die in de jaren 70 vocht voor haar recht om te mogen deelnemen aan vrouwentennis na haar transitie. Richards won in 1977 een baanbrekende rechtszaak, waardoor ze mocht spelen in de US Open vrouwencompetitie. Haar moed en juridische strijd hielpen deuren te openen voor toekomstige transgender atleten, waardoor ze een pionier werd in de geschiedenis van transgendersporten.

Layshia Clarendon is een WNBA-speler die geschiedenis schreef als de eerste openlijk non-binaire en transgender speler in de competitie. Clarendon, een guard voor de New York Liberty, is een uitgesproken pleitbezorger voor transatleten en gebruikt hun platform om bewustzijn te creëren over LGBTQ+-inclusie in professionele sporten, wat helpt om het gesprek over genderidentiteit in basketbal te veranderen.

CeCé Telfer was de eerste openlijk transgender vrouw die in 2019 een NCAA-titel won in de atletiek. Haar overwinning op de 400 meter horden zorgde ervoor dat er nationale aandacht kwam voor het beleid van de NCAA ten aanzien van transgender atleten, wat leidde tot debatten over inclusie in vrouwensporten.

Quinn, een Canadese voetbalster, schreef geschiedenis tijdens de Olympische Spelen van Tokio 2020 (gehouden in 2021) als de eerste openlijk transgender en non-binaire atleet die een Olympische gouden medaille won. Quinns prestatie in het vrouwenvoetbal benadrukte de toenemende aanwezigheid van trans- en non-binaire atleten op het hoogste niveau van internationale competitie, zoals gemeld door The Guardian.

Jaiyah Saelua, een fa'afafine (derde geslacht in de Samoaanse cultuur) voetballer, was de eerste openlijk transgender atleet die meedeed aan een kwalificatiewedstrijd voor het FIFA Wereldkampioenschap. Saelua vertegenwoordigde Amerikaans-Samoa en haar reis bracht zichtbaarheid voor non-binaire atleten op het wereldwijde sporttoneel.

Mack Beggs, een transgender mannelijke worstelaar, won in 2017 en 2018 het Texas girls' state wrestling championship tijdens zijn transitie. Vanwege de staatsregels moest hij deelnemen aan de meisjesdivisie, die hij in 2017 zou winnen. Dit leidde tot debatten over de opname van transgender atleten in de middelbare schoolsport, zoals gemeld door The Texas Tribune.

Patricio Manuel schreef geschiedenis als de eerste openlijk transgender man die deelnam aan een professionele bokswedstrijd in de VS. Zijn overwinning in 2018 bevestigde zijn plaats in de sportgeschiedenis en liet zien hoe de houding ten opzichte van transgender atleten in traditioneel hypermasculiene sporten als boksen evolueerde.

Keelin Godsey, een transgender man, nam deel aan het kogelslingeren voor vrouwen tijdens de Amerikaanse Olympische Trials van 2012. Hoewel hij zich niet kwalificeerde voor de Olympische Spelen, droeg Godsey's aanwezigheid op zo'n hoog niveau van competitie bij aan de zichtbaarheid van transgender atleten in de atletiek.

Chelsea Wolfe is een BMX freestyle-rijder uit de Verenigde Staten en een plaatsvervangend lid van het Amerikaanse Olympische BMX-team. Als transgender vrouw heeft Wolfe haar platform gebruikt om op te komen voor LGBTQ+-rechten en inclusie, zowel binnen als buiten de sportwereld. Haar zichtbaarheid in BMX heeft het gesprek geopend over de plaats van transatleten in extreme sporten.

Deze atleten hebben niet alleen barrières in hun respectievelijke sporten doorbroken, maar ook zinvolle gesprekken over de toekomst van inclusiviteit aangewakkerd. Het is een gesprek dat waarschijnlijk de komende jaren zal voortduren, aangezien de sportwereld beslist welke rol trans- en non-binaire atleten spelen in wedstrijden.

Voor nu is World Athletics echter behoorlijk vastbesloten om een standpunt in te nemen over de rol van transgender atleten in hun competities. Vanaf maart 2023 hanteert de organisatie een regel dat geen enkele transgender atleet die de mannelijke puberteit heeft doorgemaakt, mag deelnemen aan een vrouwelijke wereldranglijstcompetitie, zo meldt de BBC.

De voorzitter van het bestuursorgaan, Lord Sebastian Coe, zei dat een groep verder onderzoek zou doen naar de richtlijnen voor transgenders: "We zeggen niet voor altijd nee", zei hij, zoals gemeld door de BBC.