Hoe is het met Jean-Pierre Papin, voormalige ster van Club Brugge en Ballon d'Or-winnaar?

In de geschiedenis van de Ligue 1 hebben maar weinig spelers zo'n impact gehad als Jean-Pierre Papin. Hij werd vijf keer topschutter van de Franse competitie bij Olympique de Marseille en is de eerste speler die de Ballon d'Or won terwijl hij voor een Franse club speelde.

Snel, precies, technisch, spectaculair ... Superlatieven schieten tekort voor Papin, een speler die getalenteerd was en zich op en naast het veld voorbeeldig gedroeg.

Blik samen met ons terug op de carrière van Jean-Pierre Papin, auteur van talloze spectaculaire goals.

Papin werd op 5 november 1963 geboren in Boulogne-sur-Mer en was als kind zeer sportief. Judo, tennis, zwemmen ... De jonge Papin probeerde alles, maar had een duidelijke voorkeur voor voetbal. Op zesjarige leeftijd begon hij te voetballen bij Jeumont.

Hij wilde keeper worden, maar werd ingezet als libero. Papin viel al snel op door zijn werkijver: hij bleef altijd een uur langer dan de anderen na de training. In 1980 sloot hij zich op 17-jarige leeftijd aan bij Valenciennes.

Van 1981 tot 1984 speelde hij dan weer voor INF Vichy, voordat hij in 1984 terugkeerde naar Valenciennes, dat toen in de Ligue 2 uitkwam. In zijn eerste seizoen scoorde Papin 16 doelpunten en werd hij opgemerkt door verschillende clubs. Tot ieders verbazing besloot hij naar België te verhuizen, en meer bepaald naar Club Brugge.

Daar maakte de 22-jarige aanvaller 20 doelpunten in de competitie en 7 in de Belgische beker. In de finale van de beker scoorde hij een dubbelklapper. "Een van de mooiste etappes uit mijn carrière", zou Papin later verklaren over zijn Brugse passage.

Tegen het einde van het seizoen stonden de Franse clubs in de rij voor Papin. Het was uiteindelijk het Olympique Marseille van Bernard Tapie dat hem op het laatste moment wegkaapte voor de neus van AS Monaco. Zijn eerste seizoen in Marseille (1986/87) was wisselvallig en leverde de speler kritiek op.

1986 zou nog moeilijker worden, omdat Papin teleurstelde op het WK in Mexico. Hij werd pas in laatste instantie opgeroepen en verloor zijn basisplaats na een reeks missers in de groepsfase. Les Bleus werden op dat WK uiteindelijk derde.

Papin was van streek, ging daarna dubbel zo hard werken en verbaasde in 1987 het grote publiek. Zijn spectaculaire doelpunten - vaak volleys - zouden een blijvende indruk achterlaten, zozeer zelfs dat ze door de Marseille-fans "papinades" werden genoemd. Hij eindigde het seizoen als topschutter in de Ligue 1 met 18 doelpunten.

Het seizoen 1988/89 was gedenkwaardig voor Papin, die de dubbel won met OM. Met 22 doelpunten kroonde hij zich opnieuw tot topschutter.

Het jaar daarop haalde OM stevig uit op de transfermarkt met de komst van grote spelers, zoals Didier Deschamps. Het doel was duidelijk: Europacup I winnen. Helaas werden de Zuid-Fransen in de halve finales met één doelpunt verschil uitgeschakeld door Benfica. Papin kroonde zich tot gedeeld topschutter van de competitie.

Een legendarisch seizoen voor Papin. Na een vierklapper tegen Olympique Lyon werd hij opnieuw topscorer van de Ligue 1. In de Champions League leidde hij zijn team naar de finale, waarin Rode Ster Belgrado te sterk bleek na strafschoppen. Papin eindigde dat seizoen in beide competities als topschutter en werd bekroond met de Ballon d'Or.

Aan het einde van het seizoen 1991/92 en na een vijfde topschutterstitel in de Ligue 1 kondigde hij zijn vertrek naar AC Milan aan.

Na het mislukte EK in 1992, waar Frankrijk uitgeschakeld werd in de groepsfase, verhuisde Papin naar AC Milan. Ondanks de concurrentie van Marco van Basten werd hij dat seizoen topschutter van de Rossoneri. In de Champions League verloor hij in de finale van ... ex-werkgever Olympique Marseille.

Het volgende seizoen was opnieuw memorabel voor Papin, die zowel de landstitel als de Champions League won. Een grote domper was wel dat hij niet mocht meespelen in de halve finale of finale van het kampioenenbal vanwege de regels die toen golden voor buitenlandse spelers.

In de zomer van 1994 ging Papin een nieuwe uitdaging aan bij Bayern München. In zijn eerste seizoen werd hij geplaagd door blessures, maar het tweede was met slechts twee doelpunten nog teleurstellender. In 1996 kondigde hij zijn vertrek aan bij Der Rekordmeister en ging hij op zoek naar een club die rekening zou houden met zijn privéproblemen. Zo had zijn dochter Emily een hersenletsel.

Datzelfde jaar richtte hij 'Neuf du cœur' op, een stichting die mensen met een hersenletsel helpt.

In 1996 verkaste Papin naar Bordeaux, waar hij twee goede seizoenen beleefde. In zijn eerste seizoen scoorde hij 16 doelpunten en hielp hij 'Les Girondins' aan de vierde plek in de Ligue 1. Zijn tweede seizoen werd getekend door een nederlaag in de League Cup-finale tegen PSG.

Papin beëindigde zijn carrière in 1998 bij Guingamp, slechts enkele maanden nadat hij voor de Bretonse club had getekend.

Hij begon daarna aan een carrière als trainer. Na een passage bij Arcachon tekende hij in 2006 voor Strasbourg en bracht de club terug naar de Ligue 1. Het jaar daarop trok hij naar Lens, waar hij ontslagen werd na de degradatie van de club.

Daarna werd Papin aangesteld als coach van tweedeklasser Châteauroux, dat hij behoedde voor degradatie. Na dat seizoen zei hij het trainerschap even vaarwel om in 2020 terug te keren bij Chartres. In 2022 werd hij adviseur van Pablo Longoria, de voorzitter van Marseille, een functie die hij vandaag de dag nog steeds uitoefent.